ΑΝΤΩΝΗΣ ΝΙΚΟΠΟΛΙΔΗΣ: "ΒΗΜΑ-ΒΗΜΑ ΘΑ ΜΠΟΡΕΣΕΙ Η ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ ΑΡΤΑΣ ΝΑ ΕΠΙΣΤΡΕΨΕΙ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΑΝΗΚΕΙ"18/5/2020 Ο μεγαλύτερος ποδοσφαιριστής που έβγαλε η Άρτα, ο Αντώνης Νικοπολίδης, μίλησε αποκλειστικά στο "Sports Cave 24" ... ... Ο εκ των κορυφαίων Ελλήνων τερματοφυλάκων στη χώρα μας και 5ος καλύτερος τερματοφύλακας του κόσμου το 2004, υπεύθυνος των ακαδημιών του Ολυμπιακού σήμερα, σε μια απολαυστική συνέντευξη όπου μας μίλησε, μεταξύ άλλων, για τα παιδικά του χρόνια στην Άρτα, την Αναγέννηση και... τον Ζιντάν! Πώς ήταν τα παιδικά σας χρόνια στην Άρτα; Ήταν υπέροχα! Μπορεί να μην είχαμε αυτά που τα παιδιά διαθέτουν σήμερα, αλλά πραγματικά ήταν υπέροχα. Μπορούσαμε να κάνουμε οτιδήποτε από το πρωί μέχρι το βράδυ, με πολύ μεγάλη ασφάλεια και να έχουμε ευτυχισμένα παιδικά χρόνια. Ποια ήταν τα ποδοσφαιρικά σας είδωλα; Οι ήρωες της δεκαετίας του '80. Οι ήρωες της Κυριακής μας ήταν τα ποδοσφαιρικά μου είδωλα, δεν χρειάζεται να κατονομάσω κάποιον. Επειδή κι εγώ δεν ξεκίνησα με το όνειρο να γίνω τερματοφύλακας, μιλούσα για παίκτες που σκοράρανε ή ντιπλάρανε... Πόσο χρονών μπαίνει το ποδόσφαιρο στη ζωή σας; Το ποδόσφαιρο μπαίνει στη ζωή μου από την πρώτη μέρα που άρχισα να κλωτσάω. Όπως είπα στην πρώτη σας ερώτηση, εκείνα τα χρόνια πηγαίναμε οπουδήποτε με μεγάλη ασφάλεια και μάλιστα θυμάμαι, πηγαίναμε και σε γειτονικά χωριά και κάναμε ποδοσφαιρικούς αγώνες χωρίς να χρειάζεται να τους διοργανώσει κάποιος. Το ποδόσφαιρο είναι πολύ σημαντικό κομμάτι της ζωής μου. Πως προέκυψε η θέση του τερματοφύλακα; Το ιδιόμορφο με εμένα πάντα ήταν, ότι επειδή ξεχώριζα για το ύψος και την δύναμή μου, όταν παίζαμε ποδόσφαιρο ξεκινούσα πάντα μέσα. Όταν κερδίζαμε, πήγαινα στο τέρμα και προσπαθούσα να κρατήσω ανέπαφη την εστία. Ήταν κάτι το διαφορετικό. Η θέση του τερματοφύλακα δεν ήταν κάτι που απέρριπτα όμως, στην παιδική ηλικία όλοι θέλουν να ντριπλάρουν και να σκοράρουν. Πότε και πως ενταχθήκατε στην ομάδα της Αναγέννησης Άρτας; Όταν με καλέσανε στην ΕΠΣ Άρτας την χρονιά που γινόταν οι κλήσεις παικτών, πήγα ως τερματοφύλακας, με επέλεξαν κι έπαιξα βασικός στο παιχνίδι που έδωσε η ΕΠΣ. Η Αναγέννηση ενδιαφέρθηκε άμεσα για εμένα, γιατί με την ΕΠΣ Άρτας κάναμε κάποια φιλικά παιχνίδια με την Αναγέννηση. Η ΕΠΣ Άρτας με πολύ καλούς παίκτες εκείνη την εποχή. Η Αναγέννηση είχε δύο τερματοφύλακες, τον καλό μου φίλο Θωμά Δημητρίου και τον Νίκο Νικολάου. Ο Νίκος όμως τραυματίστηκε, έμεινε για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα έξω και ο προπονητής τότε της Αναγέννησης, Νίκος Κασάπης με ζήτησε. Πήγα, προπονήθηκα για έξι μήνες με την πρώτη ομάδα. Σχολείο, προπόνηση, σπίτι, αρκετά σκληρό για εμένα, μιας και δεν έμενα στην Άρτα. Ο προπονητής εισηγήθηκε να αποκτηθώ από την επόμενη χρονιά. Άρα πρωτού ξεκινήσω να παίζω στην ομάδα είχα ένα διάστημα 6 μηνών όπου έκανα προπονήσεις με τα παιδιά της Αναγέννησης. Θυμάστε ποιο ήταν το πρώτο ματς που αγωνιστήκατε με την Αναγέννηση; Έκανα το ντεμπούτο μου το 1987, σε ηλικία 16 ετών, στο εκτός έδρας ματς με τον Αγροτικό Αστέρα και με προπονητή τον Διονύση Τσάμη. Ποιος/οι από τους συμπαίκτες σας στην Αναγέννηση, θα μπορούσε να σας ακολουθήσει στην Α’ Εθνική; Υπήρχαν πολλοί ταλαντούχοι ποδοσφαιριστές. Θα αναφέρω τον Βασίλη Μπούρα, τον Γιώργο Βλάχο και τον Κώστα Δήμα. Ήταν παίκτες που είχανε τις ικανότητες να παίξουνε και πιο ψηλά. Τώρα πόσο πιο ψηλά, δεν μπορώ αυτό να το αξιολογήσω. Αλλά σίγουρα αυτοί οι τρεις ποδοσφαιριστές, λόγω της ηλικίας και των ικανοτήτων θα μπορούσανε να παίξουν πιο ψηλά. Πώς έγινε η μεταγραφή σας στον Παναθηναικό; Γενικά όλα γίναν πολύ γρήγορα. Όταν αγωνίστηκα στην Αναγέννηση έπαιξα κατευθείαν στην Εθνική Νέων, μετά στην Ελπίδων και τα χρόνια εκείνα ήταν πολύ πιο εύκολο ένας νεαρός ποδοσφαιριστής από μια μικρή ομάδα και μάλιστα διεθνής και με ταλέντο, να πάρει μεταγραφή. Γίναν κάποιες συζητήσεις με τους τότε προέδρους. Η ευτυχία για εμένα είναι ότι είχαμε στον πάγκο μας τον αέιμνηστο Ανδρέα Παπαεμανουήλ που του οφείλω πολλά για την εκτίμηση που έδειξε στο πρόσωπό μου. Με πρότεινε και γρήγορα ο Παναθηναϊκός με απέκτησε. Πώς ήταν για έναν νεαρό τερματοφύλακα από την Άρτα να παίρνει μεταγραφή σε μια από τις μεγαλύτερες ομάδες της Ελλάδας; Πολύ δύσκολο ψυχολογικά. Ξαφνικά φεύγεις από μια επαρχιακή ομάδα όπου και η ζωή είναι διαφορετική, εγώ έμενα μέσα στην Παιανία δεν είχα πολλές επαφές, δεν υπήρχαν τα κινητά τηλέφωνα και οτιδήποτε υπάρχει σήμερα που μπορείς να επικοινωνήσεις με οποιονδήποτε και ήταν γενικά πολύ δύσκολα. Σίγουρα όμως το πιο δύσκολο ήταν μέσα στα αποδυτήρια που έπρεπε να "αντιμετωπίσεις" τους παίκτες που είχε ο Παναθηναϊκός, είχε πάρα πολύ μεγάλους παίκτες, να προσαρμοστείς και κυρίως να τους αποδείξεις ότι δίκαια βρίσκεσαι εκεί. Θυμάστε το ντεμπούτο σας στην εθνική ομάδα; Το 1999 σε ένα φιλικό παιχνίδι με το Ελ Σαλβαδόρ στο γήπεδο της Καβάλας. Ποιο θεωρείται το μεγαλύτερο πλεονέκτημα και ποιο το μειονέκτημα που είχατε ως τερματοφύλακας; Δεν είναι εύκολη αυτή η ερώτηση για να την απαντήσεις γρήγορα. Νομιζω πως πρέπει να κρίνουμε έναν τερματοφύλακα στο σύνολο. Τι μπορεί να κάνει και τι δεν μπορεί. Τι ικανότητητες έχει και τι όχι. Αυτό που είναι το πιο βασικό για μένα είναι το πόσο αποφασισμένος είναι κάποιος να πάει ψηλά με τα καλά στοιχεία που διαθέτει και με τις αδυναμίες που πρέπει να βελτιώνει σε όλη τη διάρκεια της καριέρας του. Εγώ καθε μέρα είχα σαν σκοπό να γίνομαι καλύτερος, να διατηρώ τα καλά στοιχεία που έχω σαν τερματοφύλακας και συγχρόνως να βελτιώνω τις αδυναμίες μου. Κυρίως μου άρεσε να μαθαίνω, να ακούω και να δέχομαι τις κριτικές, γιατί μόνο έτσι μπορείς να γίνεις καλύτερος. Αυτό το «παίζω για τη φανέλα» το έχετε ζήσει; Σε όλες τις ομάδες που αγωνίστηκα, έπαιζα για τη φανέλα. Ποια ήταν η καλύτερη και ποια η χειρότερη ποδοσφαιρική στιγμή της καριέρας σας; Το Euro ήταν η καλύτερη στιγμή της καριέρας μου, στο σύνολό της. Η μεγαλύτερη, γιατί υπήρχαν και άλλες πολύ σημαντικές στιγμές στην καριέρα μου, ομως δεν μπορούν να συγκριθούν με το Euro. Αν κι εγώ πιστεύω ότι οι σημαντικές στιγμές στην εξέλιξη ενός αθλητή είναι οι δύσκολες στιγμές. Οι στιγμές εκείνες που συνέρχεσαι, που βλέπεις την πραγματικότητα και αποφασίζεις αν θα είσαι με τους νικητές ή με τους ηττημένους. Μια δύσκολη στιγμή, μια στιγμή δοκιμασίας για εμένα ήταν το 2008 με την εθνική ομάδα, στην ήττα από την Τουρκία, όπου μετά από ένα πολύ κακό παιχνίδι δικό μου, έδωσα το δικαίωμα σε πολλούς ανθρώπους που δεν ξέρουν πως λειτουργεί το ποδόσφαιρο και πως λειτουργεί ένας ποδοσφαιριστής, να βγάλουν την κακία τους και τα κόμπλεξ τους απέναντι σε εμένα. Δεν φταίνε όμως εκείνοι κυρίως εγώ φταίω που τους έδωσα το δικαίωμα. Με ποιον αντίπαλο ποδοσφαιριστή (από την Ελλάδα ή το εξωτερικό) θα θέλατε να ήσασταν συμπαίκτης; Με τον Ζιντάν. Τον θεωρώ κάτι το εξαιρετικό. Αγωνιστήκατε στις δύο μεγαλύτερες ομάδες της Ελλάδας. Σας προσέγγισε ποτέ κάποια ομάδα του εξωτερικού και ειδικά μετά την κατάκτηση του Euro; Μετά το Euro είχα ήδη υπογράψει στον Ολυμπιακό. Δεν μπορώ να πω ότι είχα κάποια επίσημη πρόταση, υπήρχε κάποιο ενδιαφέρον, δεν το γνωρίζω κι αυτό βέβαια, γιατί ουσιαστικά ο ατζέντης ήταν αυτός που μου έλεγε το τι συμβαίνει. Εγώ όμως είχα ήδη υπογράψει στον Ολυμπιακό και όπως σας είπα, σαν Αντώνης, όταν δίνω τον λόγο μου κάπου δεν τον αθετώ. Έχετε μετανιώσει για πράγματα που έχετε κάνει; Δεν έχω μετανοιώσει για πράγματα που έχω κάνει. Ίσα-ίσα νοιώθω και δικαιωμένος για τις επιλογές μου. Θα ήθελα όμως να δοκιμάσω τις δυνάμεις μου στο εξωτερικό, είναι ένα απωθημένο μου. Τι θα αλλάζατε στο ελληνικό ποδόσφαιρο; Πολλά και τίποτα! Το λάθος για εμάς όταν συζητάμε είναι η λέξη να το "αλλάξουμε". Νομίζω το μεγαλύτερο λάθος. Δεν χρειάζεται να το αλλάξουμε αλλά να το βελτιώσουμε. Ζούμε εδώ, έχουμε αυτή τη κουλτούρα σαν λαός. Δεν μπορούμε να αλλάξουμε σαν λαός. Αυτό όμως που μπορούμε να κάνουμε είναι να βρούμε τρόπους να βελτιώσουμε το ποδόσφαιρο, να το κάνουμε πιο αξιόπιστο, ελκυστικό, ανταγωνιστικό. Είστε υπεύθυνος Ακαδημιών του Ολυμπιακού. Βλέπετε καθημερινά νέα ταλέντα. Πιστεύετε πως το Ελληνικό ποδόσφαιρο έχει μέλλον; Το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα έχει μέλλον. Έχει πολλούς καλούς ποδοσφιαριστές και δεν μιλάω ειδικά για τον Ολυμπιακό, αλλά γενικά. Βλέπω και αξιολογώ και άλλα παιδιά που παίζουν σε διάφορες ομάδες. Υπάρχει πάρα πολύ μεγάλο ταλέντο. Το θέμα είναι να αποφασίσουμε όλοι μαζί τον τρόπο με τον οποίο θα αξιοποιήσουμε αυτά τα ταλέντα, γιατί φτάνουν σε μια ηλικία και δεν υπάρχει διέξοδος. Δεν μπορούμε αυτά τα ταλέντα να τα διοχετεύσουμε κάπου, να τα στείλουμε κάπου για να μπορούν να δείξουν το ταλέντο τους και συνήθως το αποτέλεσμα είναι να απογοητεύονται και ή να σταματάνε πρόωρα το ποδόσφαιρο ή να παίζουν έτσι για να περνάει η Κυριακή τους. Παρακολουθείτε την πορεία της Αναγέννησης;
Ναι την παρακολουθώ. Βλέπω μια ομάδα παλιών ποδοσφαιριστών όπως ο Δημήτρης Αραβανής, ο Ανδρέας Κωσταδήμας, που κάνουν μεγάλη προσπάθεια. Κάνουν ανασυγκρότηση της Αναγέννησης με τις δυνάμεις που έχουν κι αυτοί. Η Αναγέννηση δείχνει βελτιωμένη, φέτος αν δεν κανω λάθος θα ανεβεί (εκκρεμεί η απόφαση της ΕΠΟ μετά τις εξελίξεις με τον κορωνοϊό). Το βασικό είναι βήμα-βήμα χωρίς να ξεφεύγει από τις δυνατότητές που έχει κυρίως τις οικονομικές και με την συμπαράσταση του κόσμου που χρειάζεται η ομάδα και την έχει, θα μπορέσει να γυρίσει πάλι εκεί που ήταν και γιατί όχι να πάει και ψηλότερα. Διατηρείτε επαφή με παλιούς σας συμπαίκτες στην Αναγέννηση; Διατηρώ επαφές με πολλά παιδιά. Μιλάω αρκετές φορές με τον Βαγγέλη Αναγνωστάκη και τον Δήμα. Τελειώνοντας, ένα μήνυμα που θα θέλατε να στείλετε στους φιλάθλους της Αναγέννησης; Αυτό που είπα προηγουμένως. Όταν γίνεται μια υγιής και φιλότιμη προσπάθεια ανθρώπων, θα ήταν πολύ καλό να τη στηρίξουνε με όλες τους τις δυνάμεις!
0 Comments
Leave a Reply. |
ΠΡΩΤΟΣΕΛΙΔΑΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣFlashback |